لیست مواد غذایی مخصوص افراد کم خون
به گزارش انوار بلاگ، برای درمان کم خونی چند روش وجود دارد که بهترین و کم خطرترین آن ها استفاده می گردد؛ بهترین و کم خطرترین راه استفاده از مکمل های خوراکی است. درمان با نمک های ساده آهن، چون سولفات فرو خوراکی، کاملاً موثر بوده و به شکل قرص، کپسول یا مایع است که مصرف آن ها باید تا چند ماه ادامه یابد.
به گزارش، کم خونی شرایطی است که درآن، تعداد یا اندازه گلبول های قرمز یا مقدار هموگلوبین موجود درخون کاهش یافته و تبادل اکسیژن و دی اکسید کربن بین خون و سلول ها دچار اختلال می شود. ازعلل ایجاد کننده کم خونی می توان کمبود های تغذیه ای، خون ریزی، ناهنجاری های ژنتیکی، بیماری های مزمن یا مسمومیت های دارویی را نام برد.
منظور از کمخونی های تغذیه ای، کم خونی هایی است که در اثر دریافت کم مواد مغذی ایجاد می شوند.
از مهم ترین مواد غذایی جهت خون سازی، که کمبود آن در خون بدن موجب بروز کم خونی می شود می توان به آهن، ویتامین B12 و اسید فولیک اشاره نمود که از بین آن ها کم خونی ناشی از فقر آهن یکی از شایع ترین نوع کم خونی تغذیه ای است.
میزان احتیاج به آهن براساس سن، جنس و شرایط فیزیولوژیکی افراد متفاوت است. مثلاً زنان باردار به علت افزایش حجم خون، رشد جنین و جفت، و سایر بافت ها به آهن بیشتری احتیاج دارند. به همین دلیل بیش از سایرین در معرض خطر کم خونی قرار دارند. در شیر خواران- در صورت سلامت مادر-، میزان آهن موجود در شیر
مادر برای 4- 6 ماه اول زندگی کافی است، ولی در خصوص نوزادانی که با وزن کم متولد می شوند ذخایرآهن کم بوده و باید بعد از 3 ماهگی آهن اضافی به صورت قطره خوراکی خورانده شود. همچنین بستن پیش از موقع بند ناف نیز به دلیل اینکه نوزاد را از یک سوم کل خونش محروم می نماید خطر فقر آهن را افزایش می دهد.
دلایل گوناگونی برای فقر آهن وجود دارد که از آن جمله می توان به علل زیر اشاره نمود:
* دریافت نا کافی آهن به دلیل رژیم غذایی مورد استفاد های که در آن آهن کمی وجود دارد، مانند برخی از رژیم های گیاه خواری.
* جذب ناکافی آهن در اثر اسهال، کاهش ترشح اسید معده، مسائل گوارشی یا تداخلات داروئی (دارو هایی مثل کلستیدامین، سایمتیدین، پانکراتین، رانیتیدین و تتراسایکلین).
* افزایش احتیاج به آهن برای افزایش حجم خون در دوران نوزادی، نوجوانی، بارداری و شیر دهی
* خون ریزی زیاد در دوران عادت ماهانه، در اثر جراحات و ناشی از هموروئید، بیماری های بدخیم یا انگل ها.
کمبود آهن در مردان بزرگسال معمولاً در اثر از دست دادن خون است.
1- رنگ پریدگی زبان و مخاط داخل لب و پلک چشم
2- خستگی زود رس
3- بی تفاوتی
4- سرگیجه و سردرد
5- خواب رفتن و سوزن سوزن شدن دست ها و پا ها
6- حالت تهوع
7- در کم خونی های شدید گود شدن روی ناخن
درمان کم خونی ناشی از فقر آهن
برای درمان کم خونی چند روش وجود دارد که بهترین و کم خطرترین آن ها استفاده می شود؛ بهترین و کم خطرترین راه استفاده از مکمل های خوراکی است. درمان با نمک های ساده آهن، چون سولفات فرو خوراکی، کاملاً موثر بوده و به شکل قرص، کپسول یا مایع است که مصرف آن ها باید تا چند ماه ادامه یابد.
چنانچه این قرص ها با معده خالی مصرف شوند، جذب آن ها بهتر و بیشتر صورت می گیرد، ولی در این حالت سبب تحریک معده و بروز مسائل گوارشی خواهند شد.
عوارض گوارشی، ناشی از مصرف آهن نظیر تهوع، دل پیچه، سوزش قلب، اسهال یا یبوست را می توان به حداقل رساند؛ به شرطی که آهن را به میزان کم مصرف نموده و به تدریج به میزان آن اضافه نمود تا به حد مورد احتیاج بدن برسد. بهتر است قرص آهن، آخر شب قبل از خواب استفاده شود تا عوارض ناشی از آن کاهش یابد.
ویتامین C جذب آهن را افزایش می دهد. به همین دلیل معمولاً مصرف ویتامین C به همراه آهن پیشنهاد می شود. البته علاوه بر درمان دارویی باید به میزان آهن قابل جذب در غذا نیز توجه کرد.
جذب آهن غذا، اغلب تحت تأثیر شکل آهن موجود در آن می باشد. آهن موجود در پروتئین های حیوانی مانند گوشت گاو، ماهی و پرندگان (آهن هِم) بیشتر جذب می شود در حالیکه جذب آهن پروتئین های گیاهی مانند سبزی ها و میوه ها (آهن غیر هم) کم تر می باشد.
باید توجه داشت که ویتامین C جذب آهن سبزی ها و میوه ها (آهن غیرهم) را بیشتر می نماید. مصرف چای همراه یا بلافاصله بعد ازغذا نیز می تواند جذب آهن را تا 50 درصد کاهش دهد.
منابع غذایی آهن دار عبارتند از جگر، قلوه، گوشت قرمز، ماهی، زرده تخم مرغ، سبزی های دارای برگ سبز تیره مانند جعفری، اسفناج و حبوبات؛ مثل عدس و لوبیا، هم چنین میوه های خشک (برگه ها) به خصوص برگه زرد آلو و دانه های روغنی.
1- اسید سیتریک و اسید اسکوربیک (ویتامین C) که درآلو، خربزه، ریواس، انبه، گلابی، طالبی، گل کلم، سبزی ها، آب پرتقال، لیمو شیرین، لیمو ترش، سیب و آناناس وجود دارند، می توانند عوامل افزایش دهنده جذب آهن در بدن باشند.
2- اسید مالیک و اسید تارتاریک که در هویج، سیب زمینی، چغندر، کدو تنبل، گوجه فرنگی، کلم پیچ و شلغم موجود است، سبب افزایش جذب آهن می شود.
3- محصولات تخمیری مثل سس سویا نیز در این دسته از عوامل گنجانده می شوند.
*استفاده از غذا هایی که غنی از آهن می باشند.
*استفاده از منابع غذایی حاوی ویتامین در هر وعده غذایی، جهت جذب بهتر آهن (مثل پرتقال، گریپ فروت، کوجه فرنگی، کلم، توت فرنگی، فلفل سبزو لیمو ترش)
*گنجاندن گوشت قرمز، ماهی یا مرغ در برنامه غذایی.
*پرهیز از مصرف چای و قهوه همراه یا بلافاصله بعد از غذا
* رفع کردن مسائل گوارشی و یبوست
* تصحیح عادات غذائی غلط (مثل مصرف مواد غیر خوراکی مانند خاک، یخ)
* استفاده از نان هایی که از خمیر ورآمده تهیه شده اند
* استفاده از خشکبار مثل توت خشک، برگه آلو، انجیر خشک و کشمش که منابع خونی از آهن هستند.
* استفاده ازغلات و حبوبات جوانه زده.
* شست وشو و ضد عفونی کردن سبزی هایی که استفاده می کنید.
* شستن کامل دست ها با آب و صابون، قبل از تهیه مصرف غذا و پس ازهر باراجابت مزاج.
* مصرف روزانه یک قرص آهن از انتها ماه چهارم بارداری تا سه ماه پس از زایمان در زنان باردار.
* مصرف قطره آهن هم زمان با آغاز تغذیه تکمیلی تا انتها 2 سالگی در بچه ها.
منبع: شفقنا
منبع: باشگاه خبرنگاران جوانabanhome.com: گروه ساختمانی آبان: بازسازی ساختمان و تعمیرات جزئی و کلی و طراحی ویلا و فضای سبز و روف گاردن، طراحی الاچیق، فروش درب های ضد سرقت