ظریف سند الحاق ایران به آسه آن را امضا می کند

به گزارش انوار بلاگ، دکتر محمدجواد ظریف سند الحاق ایران به پیمان مودت و همکاری آسه آن را 16 شهریور 1395 در لائوس امضاء می کند.

به گزارش خبرنگاران، پیمان مودت و همکاری آسه آن که به پیمان اول بالی نیز شهرت دارد، در فوریه سال 1976 توسط کشورهای اندونزی، مالزی، تایلند، فیلیپین و سنگاپور که در آن زمان اعضای آسه آن را تشکیل می دادند، به امضا رسید. سایر اعضای آسه آن به تدریج و بعد از عضویت در آسه آن این پیمان را امضا کردند. معاهده مذکور در واقع دستور کاری برای رفتار دولت های عضو آسه آن با یکدیگر بوده و دو اصل حل و فصل مسالمت آمیز اختلافات و مداخله نکردن در امور داخلی یکدیگر مورد توجه جدی آن است.

مهم ترین هدف این معاهده تلاش کشورهای عضو برای برقراری صلح دائمی، همبستگی و اتحاد همیشگی و همکاری های مردمی بوده است. بر اساس مفاد این معاهده، امضاکنندگان آن باید اختلافات خود را به صورت صلح آمیز و از طریق مشاوره و گفت وگو حل کنند. بنابر این هدف این پیمان گسترش همکاری در زمینه های مختلف از جمله توسعه اقتصادی و صلح و ثبات در جنوب شرقی آسیا بوده و احترام به استقلال، حاکمیت، برابری، تمامیت ارضی و هویت همه ملت ها از جمله اصول مهم این پیمان به شمار می فرایند.

از نظر معاهده مذکور پیوستن دیگر کشورها اعم از کشورهای حاضر در منطقه و یا خارج از آن مجاز است. ماده 18 معاهده به مساله پیوستن کشورها به معاهده پرداخته است و بر اساس این ماده امکان پیوستن دیگر کشورهای منطقه (به جز امضا کنندگان اولیه آن) پیش بینی شده است. در راستای زمینه سازی برای پیوستن دیگر کشورها به این معاهده و در واقع در راستای تحقق هدف آسه آن مبنی بر موضوع قرار دریافت در تحولات و مهندسی منطقه، این ماده طی دو مرحله و در سال های 1987 و 1998 اصلاح شد. بر اساس اصلاحات فوق الذکر الحاق کشورهای خارج از منطقه به این معاهده مجاز بوده و منوط به رضایت کشورهای عضو آسه آن است.

در حال حاضر به غیر از 10 عضو آسه آن، 22 کشور دیگر به همراه اتحادیه اروپا این معاهده را امضا کرده اند. با تصویب الحاق 4 کشور دیگر در نشست اخیر در لائوس در ژوییه 2016، در حال حاضر مجموعا تعداد 36 کشور به این پیمان ملحق شده و اصول مندرج در آن را به عنوان مبنا و پایه تنظیم روابط و رفتار با کشورهای منطقه پذیرفته اند. آسه آن در ارتباط با تمایل دیگر کشورها به منظور پیوستن به این پیمان سه معیار کلی را در نظر می گیرد:

1- کشور متقاضی عضویت در پیمان از جمله کشورهای باشد که به عنوان شریک گفت وگویی از طرف آسه آن مورد شناسایی قرار گرفته باشد.

2- کشور متقاضی در زمره قدرت بزرگی باشد که می تواند در صلح و پیشرفت آسه آن، ایفای نقش کند.

3- کشور متقاضی از جمله کشورهای دارای رابطه ارزشمند و گسترده با آسه آن باشد.

سابقه اقدامات ایران برای پیوستن به آسه آن

از آن جا که الحاق به این پیمان به عنوان پیش شرط اصلی برقراری روابط سازماندهی شده و منظم با آسه آن تلقی می شود، از 1390 تلاش ها جهت پیوستن ایران به پیمان مذکور شروع شد. در راستای همین اقدامات در سال 1392 نامه ای رسمی به امضای صالحی، وزیر وقت امور خارجه خطاب به همتای برونیایی وی به عنوان رییس دوره یی آسه آن مبنی بر تمایل جمهوری اسلامی ایران جهت پیوستن به پیمان مودت و همکاری ارسال شد. از این مقطع تلاش ها و رایزنی های سیاسی فراوانی در مرکز و کنندگی های حوزه جهت لابی با مقامات کشورهای آسه آن به منظور جلب حمایت آن ها به عمل آمد که به صورت مختصر می توان به اقداماتی هم چون برگزاری دو دور جلسه توجیهی مدیرکل منطقه یی با سفیران آسه آن در تهران، طرح موضوع الحاق ایران در سفر دوره یی ظریف، وزیر امور خارجه ایران به کشورهای منطقه در اسفندماه 94 مطرح شد. قرار است سند الحاق ایران به پیمان مودت و همکاری آسه آن از سوی دکتر ظریف، وزیر امور خارجه کشورمان در اجلاس آینده سران آسه آن در لائوس در تاریخ 6 سپتامبر 2016 برابر با 16 شهریور 1395 امضاء شود.

دلایل اهمیت پیوستن جمهوری اسلامی ایران به آسه آن

- گامی عملی در راستای اجرایی کردن سیاست نگاه به شرق جمهوری اسلامی ایران؛

- جایگاه آسه آن در منطقه و نقش رو به تزاید آن در تحولات منطقه یی و بین المللی

بازخوردهای مثبت الحاق کشورمان به آسه آن

1- الحاق جمهوری اسلامی ایران به TAC نشانگر شکست سیاست های خصمانه دشمنان منطقه یی و بین المللی کشورمان در ایجاد سیاست ایران هراسی است.

2- وجود اجماع در درون کشورهای جنوب شرق آسیا در قبول ایران به عنوان عضو TAC، حاکی از نوعی پذیرش تعامل با کشورمان به عنوان یک قدرت مهم منطقه یی و تاثیرگذار بین المللی است.

3- کشورهای آسه آن با داشتن جمعیتی بیش از 600 میلیون نفر، هفتمین اقتصاد جهان به شمار می آیند و همکاری ایران با آسه آن می تواند بهره برداری از ظرفیت های دو طرف را تسهیل و تسریع می کند.