با رویه مدیریتی فعلی رسیدن به عدد 900 کشته در روز دور از ذهن نیست، باید دو تا سه هفته کشور را قرنطینه کامل کرد - انوار بلاگ

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، به نقل از فرهیختگان ناجی گفت: باید دو تا سه هفته کشور را قرنطینه کامل کرد یا شهرهای قرمز را قرنطینه کرد تا سکون کامل در کشور ایجاد شود و مردم همگی در خانه ها بمانند و این قرنطینه را کامل اجرا کنیم. با ادامه فرایند فعلی ممکن است تعداد کشته ها در روزهای آینده به اعداد 900 نفر و بالاتر در روز برسد.

علیرضا ناجی، رئیس مرکز ویروس شناسی بیمارستان مسیح دانشوری و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی که در ایام شیوع کرونا در کشور بارها و با موضوعات مختلف پیرامون شیوع این ویروس در کشور گفت وگوهایی داشته، این بار هم در رابطه با مدل مواجهه ایران با این ویروس کشنده به نکات قابل تاملی اشاره می کند. ناجی در جلسات کمیته علمی ستاد کرونا هم حاضر است و در جریان جزئیات اقدامات و راهکارهای در پیش گرفته شده ستاد ملی برای مهار این بیماری قرار گرفته است.

با رویه مدیریتی فعلی رسیدن به عدد 900 کشته در روز دور از ذهن نیست

او در رابطه با شرایط فعلی مواجهه با کرونا در کشور گفت: به نظرم دیگر باید قدری واضح تر و عیان تر صحبت کنیم. با توجه به شرایطی که الان از نظر کووید در مملکت ایجاد شده است، احساس می شود 300 و 400 و... کشته در یک روز برای سیستم فقط یک عدد است که هرروزه این میزان تلفات داشته باشیم و اقدام جدی در این مورد انجام نمی شود. واقعیت این است که باید خیلی جدی تر عمل کنیم. این تصمیمات باید صریح و محکم باشد. الان باید در کل کشور محدودیت های جدی اعمال شود. 28 استان کشور در منطقه قرمز هستند ولی حداقل این است که این واقعیت را باید بپذیریم با توجه به سهمی که استان تهران و پایتخت در ایران دارد اگر تهران را کنترل نکنیم انگار هیچ کاری در ایران انجام نداده ایم و باید محدودیت ها در این کلانشهر جدی تر باشد.

رئیس مرکز ویروس شناسی بیمارستان مسیح دانشوری ادامه داد: طبق آمارها در زمانی که تعداد کشته ها 300 و خرده ای نفر بود نزدیک به نیمی از کشته های کرونایی مربوط به پایتخت بود. این سهم عمده تهران را در فوتی های کرونایی نشان می دهد. باید دو تا سه هفته کشور را قرنطینه کامل کرد یا شهرهای قرمز را قرنطینه کرد تا سکون کامل در کشور ایجاد شود و مردم همگی در خانه ها بمانند و این قرنطینه را کامل اجرا کنیم. این که بترسیم از اینکه کشور را تعطیل کنیم که مردم به مسافرت بفرایند، زیبا نیست. معنی این اظهارنظر این است که نمی توانیم کشور را کنترل کنیم. این اشتباه است و ما به خوبی می توانیم این کار را انجام دهیم. ادامه این فرایند ممکن است در روزهای آینده به اعداد 900 نفر و بالاتر در روز برسد. این به نظر شما درست است؟ با توجه به صحبت ها و فرایندی که طی می شود اجراکننده ها محدودیت را ایجاد نمی کنند و حتی در دوره دوم تعطیلات و محدودیت های تهران مشاغل رده دوم باز شدند و قبلا اسما همه تعطیل بودند و به صورت رسمی همه مشاغل باز بودند. این چطور کنترل کردن است؟ اینکه مردم را مجبور کنیم سر کار بفرایند در آن شرایطی که در مترو و اتوبوس ها شاهد هستیم و انتظار رعایت فاصله اجتماعی را از مردم داشته باشیم عاقلانه نیست و تجربه نشان داده تنها ماسک ساده نمی تواند جلوی شیوع بیماری را بگیرد. در تراکم زیادی که در واگن مترو افراد مجبور می شوند سینه به سینه بایستند چطور می توان تصور کرد با یک ماسک می توان جلوی شیوع بیماری را گرفت؟ علاوه بر اینکه بسکمک از افراد این ماسک زدن را هم رعایت نمی کنند. این نشان دهنده این است که باید رفتار و اقدامات را تغییر دهیم.

ابتلای 30 میلیون ایرانی به کرونا غیرواقعی است

ناجی ادامه داد: مشاهدات همه این است که اقدامات در جهت کنترل بیماری خیلی جدی نیست. این موضوعات را همه به عینه می بینند. واقعا یک سری افراد در مملکت باور دارند و می خواهند بیماری را با ایمنی گله ای و عفونت طبیعی کنترل کنند. شما در این مدت همیشه یک سری اعداد را از افرادی که مطالعاتی را انجام دادند شاهد هستید که عدد 25میلیون نفر در فروردین و اردیبهشت را درمورد این موضوع مطرح می کنند. در چند روز اخیر هم عددی همچون 30میلیون نفر را برای تعداد مبتلاشده ها به کرونا در ایران طرح می کنند. یا این اعداد درست است و اینکه اگر درست است چه مطلبی را نشان می دهد؟ این اعداد به نظر من ممکن است درست نباشد، این بحث وجود دارد که این اعداد را از جمعیت های خاصی که میزان شیوع بالاست استخراج کردیم درصورتی که این اعداد واقعی نیستند. بازهم تاکید می کنند این اعداد را با یک سری ابزار به دست می آوریم که شاید ابزار درستی برای تخمین زدن نباشد. بالاخره در این مدل از مطالعات یک سری مولفه هایی داریم که می تواند در نتایج تحقیق تاثیر بگذارد. این نوع مطالعات را برای این انجام می دهیم که در سیاستگذاری ها استفاده شود. این سیاستگذاری ها باید براساس اعداد واقعی باشد، ابزار درستی داشته باشد و موجب افزایش یا کاهش نتیجه نشود و در جمعیتی این کار انجام شود که معرف کل جامعه باشد. به نظرم این اتفاق رقم نخورده است. عدد 30میلیون نفر را که مطرح می شود در نظر بگیرید، اگر واقعا در این چندماه 30میلیون ایرانی درگیر کووید شده باشند چرا باید اعداد مرگ ومیر تا این حد پایین باشد؟ مگر چقدر با کشورهای دیگر تفاوت داریم؟ الان با این اعداد در میزان کشته نسبت به تعداد کل جمعیت در رتبه های بالایی هستیم و حتی از آمریکا هم بالاتر هستیم. در مقام مقایسه بسکمک عنوان می کنند در آمریکا هم همین طور است. واقعا ما و آمریکا بسیار شبیه هم هستیم. آنها هم سیاست های خوبی به کار نبردند. آنها تکنولوژی دارند و می توانند انجام دهند و پیروز نیستند چون سیاست های کنترلی بدی انتخاب کردند و در ایران هم همین طور است با این تفاوت که ما تکنولوژی لازم برای اعمال سیاست های کنترلی را هم نداریم. زحمت را بر دوش کارکنان پزشکی انداخته ایم و شبانه روز خدمت می کنند و علی رغم این تلاش ها همیشه بدهکار هستند و اصلا در نظر گرفته نمی شوند.

وی گفت: اگر استاندارد دنیای را در نظر بگیرید که مرگ ومیر 68صدم درصد است، یعنی باید تا الان 350هزار کشته از کووید داشته باشیم. پس این عدد 30میلیون عقلانی نیست. آیا عدد واقعی وجود دارد که نمی دانیم یا واقعا تخمین های درستی نداریم. در مقام مقایسه بیان می کنم که اگر خود را با شرایط کشوری همچون آمریکا که شیوع بالایی دارد، مقایسه کنیم در جدیدترین مطالعات ابتلای متوسط جامعه به کووید را زیر 10 درصد در نظر گرفته اند. چون آنها ابزار مناسب دارند و در جمعیت های مناسب این کار را می کنند، ممکن است در برخی مناطق جغرافیایی عدد بالاتر و برخی خیلی پایین تر باشد ولی به طور متوسط چیزی که عنوان می کنند 6، 9درصد است. واقعیت این است که در همه مطالعات اینچنینی این اعداد را می بینیم و اعداد بالاتر از این نیست. همه بین 3 تا 6 درصد است. در کشورهایی که شیوع بالایی دارند شاید به این عدد برسد، چطور می توان در نظر گرفت که در کشور ما 40درصد است؟ یا اعدادی که می گوییم درست نیست یا مطالعه درستی نداشته ایم.

ایمنی توده ای غیراخلاقی و روشی سراب گونه است

رئیس مرکز ویروس شناسی بیمارستان مسیح دانشوری با بیان این نکته که این اعداد عجیب احتمالا برای توجیه روش ایمنی توده ای برای مهار بیماری کروناست، گفت: احتمالا این طور است که می خواهیم بگوییم 30میلیون نفر گرفته اند و یک تلاش دیگری بکنیم 30میلیون نفر دیگر هم درگیر می شوند و تمام می شود. به بحث دیگر می رسیم. بعد دومی که می توان از دریچه آن به این اعداد نگاه کرد این است که حتی با فرض این که 30میلیون نفر در ایران درگیر کرونا شدند، چرا این مطالعات را انجام می دهیم؟ اگر این مطالعه را انجام می دهیم به این منظور است که سیاست های پیشگیری را انجام دهیم نه اینکه بگوییم این طور شده و اجازه دهیم بقیه مردم هم گرفتار شوند. زشت ترین کار این است که چنین تفکری داشته باشیم. این بسیار غیراخلاقی است. اگر این مطالعه را انجام می دهیم برای سیاستگذاری است. سیاستگذاری از جهت مثبت اخلاقی در کنترل بیماری است، نه اینکه بگوییم آزاد باشند و هیچ اقدام امنیتی هم انجام ندهیم و موضوع را رها کنیم، مردم سر کار بفرایند و گردش ویروس هم زیاد شود تا جایی که به تعادل برسد. این اصلا درست نیست. این نشان می دهد اصلا نفهمیده ایم چرا باید مطالعات سرولوژیک را انجام دهیم. ایمنی گله ای با عفونت طبیعی علاوه بر اینکه کاملا غیراخلاقی است، به دلایل علمی متعددی که وجود دارد سراب است. مرگ ومیر بسیار افزایش می یابد و ما هموطنان خود را از دست می دهیم. هموطنانی که از دست می فرایند سربازهایی هستند که باید از آنها دفاع کرد. وقتی ایمنی گله ای است تعدادی از افراد درگیر می شوند تا به عنوان واحدهای مصون در جامعه جلوی انتقال و گردش ویروس را بگیرند. وقتی در یک بیماری با کشت وکشتار بالا این سربازها را از دست می دهید، واحدهای ایمنی بخش از بین می فرایند. این نکته مهمی است. اگر بخواهیم به ایمنی گله ای در یک جامعه برای کووید برسیم باید نزدیک 70-60 درصد از جامعه درگیر کووید شوند و این عدد در جامعه ما نزدیک به 60میلیون نفر می شود. این امکان پذیر است؟ باید در نظر بگیرید بخواهید این عدد را کسب کنید چه فشاری روی بیمارستان ها وارد می شود. ایجاد ایمنی گله ای باید در دوره زمانی باشد که در آن دوره آن تعداد افراد درگیر شوند و تعادل برقرار شود نه اینکه فکر کنید در طول زمانی درازمدت بخواهد این اتفاق رخ دهد. این اتفاق رخ نمی دهد و براساس مشاهدات شاهد هستیم در کووید افراد دچار عفونت مجدد می شوند.

ناجی بیان داشت: تمام کسانی که در ارتباط با عفونت طبیعی فکر می کنند این پدیده را انکار می کنند که افراد دوباره دچار عفونت می شوند و این را زیرسوال می برند و می گویند عفونت دیگری است! ما درگیری دوباره با کووید را داریم و این احتمال وجود دارد. مطالعات نشان داده سطح ایمنی در افراد در یک دوره 5-3ماهه می تواند پایین بیاید و ممکن است کاملا افت یابد یا افراد نسبت به عفونت دیگری بسیار حساس شوند. در عفونت مجدد تغییرات ویروس می تواند موثر باشد. افرادی را داریم که حتی در حضور آنتی بادی سطح بالایی که وجود دارد باز ویروس را در فاصله زمانی چندماه بعد گرفته اند و این نشان می دهد حضور آنتی بادی هم کمک نمی کند. درمورد ایمنولوژی این ویروس مطالب بسکمک همچنان نادانسته است. باید بفهمیم این آنتی بادی ها در بدن چنددرصد خنثی کننده هستند؟ آیا در بدن همه افراد این آنتی بادی به یک میزان ایجاد می شود؟ آیا متفاوت هستند؟ چه میزان درصورت عفونت طبیعی باقی می مانند؟ اینها مطالبی است که هنوز دقیق نمی دانیم. امید ما این است که با واکسن بتوانیم این امر را ایجاد کنیم. همه جوانب مربوط به سیستم ایمنی را باید در نظر گرفته و بعد تصمیم بگیریم. نباید از یک پدیده ای که توسط تمام متولیان علمی و کنترلی بهداشتی دنیا از سازمان دنیای بهداشت و... زیرسوال رفته و غیرعملی بودن و غیراخلاقی بودن آنها عنوان شده است، استفاده کرد. ولی خیلی عجیب است که ما این کار را می کنیم.

ایمنی توده ای در هیچ کشوری پاسخ مثبت نداده است

ناجی ضمن بیان این نکته که باید واقعیت ها را به مردم گفت، ادامه داد: می توان به مردم خیلی چیزها را نگفت تا مردم هراسان نشوند مثلا می توان نگفت بیمارستان ها جا ندارند، ولی واقعا اینچنین است. این را نمی توان پنهان کرد. هریک از ما عزیزانی داریم که تحت تاثیر قرار می گیرند و این مشکل است که بسکمک از افراد نمی توانند در بیمارستان ها تحت درمان باشند. این از مسائل جدید ماست که پزشکان مورد تعرض قرار می گیرند. فکر می کنند ما نمی خواهیم این کار را انجام دهیم. این طور نیست، بلکه واقعیت این است که باید ظرفیت پزشکی خود را بالا ببریم و الان بیمارستان های ما کشش این موضوع را ندارند. علاوه بر این باید در نظر داشت بیمارستان با افرادی کار کند که در آنجا خدمت می کنند، این هم دومین رکورد بد ماست که کارکنان درمانی و بیمارستانی ما بسیار تحت تاثیر قرار گرفته اند و از رده خارج می شوند. آن فرد قبلی نیستند، خسته هستند، برای دومین بار و سومین بار بیماری گرفته اند. اینها واقعیت هایی است که باید در نظر گرفته شود. همان طور که این عدد عادی می شود فوت پزشکان و پرستاران و افرادی که در سیستم بهداشت و درمان خدمت می کنند هم عادی می شود. چندین سال باید زمان بگذرد تا این افراد تربیت شوند. ما عادی از کنار فوت این افراد می گذریم. باید در کنترل بیماری و قرنطینه اقدام مصمم داشته باشیم. خسران اقتصادی دارد ولی کل دنیا این کار را انجام می دهد، آنها دچار بحران اقتصادی نشده اند؟ جلوی این را می گیرند که بتوانند بازگشایی اقتصادی کنند. ما همین طور از اسفندماه تا الان درگیر این موضوع هستیم. این ضرر بسیار بیشتر از خسران اقتصادی است که بیان می کنند. اقتصاد ما الان چرخشی ندارد که به دلیل این مسائل بخواهد دچار خسران بیشتری شود. این مدل ایمنی توده ای که گویا ما هم در پیش گرفته ایم در برخی کشورهای دیگر هم بوده و برخی هم به آن کشورها رفرنس می دهند. یکی از این کشورها سوئد است. سوئد کشوری با جمعیت بالا نیست، رفتار مردمش در مقایسه با ایران بسیار متفاوت است، یعنی مردم سوئد به رعایت حریم شخصی اهمیت می دهند. در صف خرید هم رعایت فاصله شخصی را دارند. نه فقط در دوران کرونا که قبل از کرونا هم این فرهنگ وجود داشت. از نظر فرهنگی این سطح از آگاهی را دارند. فاصله هایی که از یکدیگر در صف و جوامع دارند اهمیت دارد. اگر عنوان می کنند این کار را انجام دهید واقعا مردم این اقدام را انجام می دهند. کووید یک بیماری است که در جمعیت زیاد شیوع دارد. در هر صورت در مقطعی کشورهایی همچون سوئد هم دچار مشکل شدند و الان در سوئد می بینید در برخی شهرها سختگیری ها را بیشتر می کنند و براساس پایش هایی که صورت می دهند مقررات بیشتری را اعمال کنند. در هر صورت آنها هم دقت دارند. مگر انگلیس به آن فاجعه نرسید که مجبور شدند کشور را کامل ببندند؟ این کار را کردند و ما اصلا این کار را نکردیم. اگر در اسفندماه گفتیم کشور را تعطیل کردیم فقط در ظاهر بود. واقعیت این است که در آن زمان که گفتیم فلان مراکز بسته باشند فعالیت می کردند. این هفته هم رسما محدودیتی اعمال نشد و مشاغل باز هستند. با این شرایط نمی توان این کار را کرد. باید تفکر علمی در کنترل بیماری داشته باشیم.

در ظاهر گفته می شود مسئولیت کنترل با وزارت بهداشت است اما در عمل این طور نیست

یکی از سوالات پرتکرار این روزها آمار پایین ابتلا و مرگ ومیر کرونا در کشورهای همسایه ایران مثل عراق و افغانستان است. ناجی دراین باره هم گفت: از کجا می دانید اعدادی که اعلام می کنند واقعی است؟ بالاخره جمعیت مختلف انسانی ممکن است از نظر مقاومت نسبت به این ویروس متفاوت باشند ولی در همه یک نرم جمعیتی داریم، نرم علمی در کشتار و مرگ ومیر و ابتلا برای این ویروس وجود دارد. من فکر می کنم اگر کشوری کاری نمی کند و آمار ابتلا و مرگ ومیر پایین است یعنی ندیده است یا برای مسئولان آن کشور مهم نیست. کشورهایی که بسیار خوب عمل کردند هم وقتی تا قدری کشور را باز می گذارند باز بیماری شعله ور می شود، مثالش کشورهای اروپایی، چطور می توان در نظر گرفت در کشوری محدودیت نباشد و با آن رفتارها شیوع کمی داشته باشند؟ خیلی از مسائل را درباره ویروس کرونا بیان می کردیم که مثلا هوا گرم می شود، ویروس از بین می رود ولی نشد. هر چیزی که درباره آن فکر کردیم عملی نشد. این ویروس جدید است. درباره خصوصیات ویروس حرف زدن اشتباه است، چون ویروس جدید است و باید مطالعات انجام شود. از روی هم خانواده های این ویروس می گفتیم تابستان بیاید بهتر می شود ولی نشد. اینکه از ماسک استفاده نکنیم سیاست غلطی بود که برخی کشورها اعمال کردند. حتی الان عنوان می شود فقط ماسک فایده ندارد و باید فاصله اجتماعی را به خوبی رعایت کنیم. این مولفه ها را درکنار یکدیگر بگذارید و ببینید در ایران چه کاری انجام می دهیم؟ این سیاست ها باعث کنترل بیماری نمی شود و آمار هم این مساله را نشان می دهد. من فکر نمی کنم با این شرایط به جایی برسیم و فکر می کنم در سیاستگذاری کووید در ترکیب ستاد کرونا باید پیشه علمی تر به خود بگیریم. یعنی چند فرد علمی که حرف آنها تاثیرگذار باشد استفاده شوند. وزارت بهداشت می تواند نقش مهمی داشته باشد ولی فکر می کنم دست وبال وزارت بهداشت هم بسته است.

ناجی در سرانجام گفت: وقتی یک نفر را فرمانده می کنید و می گویید حرف های آنها قابل قبول باشد و مردم باید عمل کنند ولی در عمل این اقدام انجام نمی شود و این نشان می دهد شرایط ما به چه صورت است. برای پدیده های اجتماعی و طبیعی و بیولوژیک باید برای کنترل کردن تفکر متفاوتی داشته باشیم و عملا نشان داده ایم نتوانسته ایم این کار را انجام دهیم. تمام کشور دچار کمبود و در فشار هستند. تخت بیمارستان ها کم است، این طور است که افراد از صبح احتیاج به درمان دارند و در صف می ایستند تا جایگزین افرادی شوند که مرخص می شوند، تختی خالی نمی ماند. برای همین است که با توجه به شرایطی که وجود دارد درباره درمان فکر می کنیم و اینکه چطور کار کرده و افزایش ظرفیت ها و پروتکل های درمان سرپایی بازنگری کنیم. باید تجدیدنظر عمیقی انجام دهیم. باید بیماران را دسته بندی کنیم. یک سری بیماران هستند که حال بدی ندارند و دارو دریافت می کنند و می فرایند ولی الان افرادی هستند که وقتی به آنها نگاه می کنید مطمئن هستید که باید بستری شوند ولی جا ندارید. اولویت را به کسانی می دهیم که حال بسیار بدی دارند. درباره این دسته ها باید فکر کنیم که چه درمان هایی را بدهیم. برخی مواقع مجبور می شوید برخی درمان ها را که باید در بیمارستان ها صورت گیرد به خانه ها منتقل کنید چون ممکن است افرادی که روز اول با کووید آمدند و درگیری شان اندک بود بعد از 4-3 روز بیماری شان شدیدتر شده باشد. باید به این موضوع دقت داشته باشیم. درمان زودرس و اولیه یعنی همان زمانی که بیمار مراجعه می کند، درمان را با دقت انجام دهیم که به فازهای بعدی نرسد و جلوی درصدی از آن را بگیریم. باید دقت در این مساله باشد و با داروهای موثر این قدم را برداریم. در ایران یک سری داروها همانند هیدروکسی کلروکین، سووداک و فاویپیراویر در ایران تولید می شود و به صورت خوراکی می توان استفاده کرد. باید این کار را الان شروع کنیم که یکی، دو ماه بعد نتیجه ها تعیین شود. 9-8ماه از کرونا در ایران گذشته و اگر علمی بخواهد تولید شود در این کشور باید تولید شود و ما هم باید سهیم باشیم و می توانیم این کار را انجام دهیم.

اخبار گروه سایر رسانه ها صرفا بازنشر اخبار سایت ها و خبرگزاری هاست و خبرنگاران هیچ مسئولیتی در قبال آن ندارد.

بازگشت به صفحه رسانه ها