5 پیشنهاد برای آبشارگردی در تابستان - انوار بلاگ

آبشار نای انگیز

لرستان رکوردار آبشارهای ایران است و برای همین هم به آن سرزمین آبشارهای ایران می گویند. در سراسر این استان 60 آبشار فصلی و دائمی وجود دارد. آبشار جنگل نای انگیز هم جزو همین 60 آبشار به شمار میرود.

در وسط جنگل نای انگیز در غرب خرم آباد به آبشاری می رسیم که آبش از صخره ها به صورت پله ای پایین می آید. اما در وسط جنگل، فقط به یک آبشار نمی رسیم، چندین آبشار در جنگل های پیش رویمان قرار گرفته است که یکی از یکی زیباترند. این جنگل، یکی از اصلی ترین منابع جنگل های بلوط ایران است و برای همین هم ممکن است سنجاب در آن زیاد ببینیم.

راستا دسترسی: برای رسیدن به این آبشار باید در جاده خرم آباد به سمت سپیددشت، 45 کیلومتر برویم. در راستامان، جاده ای فرعی در سمت چپ قرار گرفته که به روستای نای انگیز می رسد.

بعد از رسیدن به روستا باید بقیه راستا را پیاده طی کنیم، در طول راستا، آب برای آشامیدن هم وجود دارد. بعد از دو ساعت به آبشارها می رسیم.

آبشار برنجه

الیگودرز در 153 کیلومتری خرم آباد قرار گرفته است. به الیگودرز که برسیم، 97 کیلومتر تا آبشار برنجه راه داریم. این آبشار در روستای چندهزارساله پیرامام قرار گرفته است؛ در منطقه ای به نام شول آباد.

شول ها، از طوایف لر بودند و در زمان قدیم در این منطقه زندگی می کردند. براساس بعضی گزارش ها، ارتفاع آبشار 796 متر است که در صورت صحت، بلندترین آبشار در آسیا به شمار میرود.

طبیعت اطراف آبشار خیلی دیدنی ست. رودخانه زز از سرشاخه های دز از این منطقه می گذرد. انجیر، گلابی کوهی، زالزالک و درخت کوهی از درخت های اینجا هستند و بهارها، لاله های وحشی، زیبایی این قسمت را دوچندان می نمایند.

راستا دسترسی: آبشار برنجه در 2 کیلومتری غرب روستای پیرامام و همجوار روستای سرتنگ برزه در بخش زز و ماهرو از توابع الیگودرز قرار گرفته است. برای دسترسی به آن می توان از محور الیگودرز- شول آباد و فرعی پیرامام رفت.

آبشار کوهمره سرخی

آبشار دیگری که می خواهیم معرفی کنیم نه در استان لرستان که در شیراز قرار گرفته است. در 50 کیلومتری جنوب شیراز و در روستای رمقان که به باغ های انار و درخت های بلوطش معروف است.

در این روستا به آبشار کوهمره سرخی می رسیم که نامش را از نام این منطقه گرفته است. آبشار را در منطقه ای جنگلی پیدا می کنیم، بالایش به شالیزارهای برنج می رسد و غربش هم جاده است.

راستا دسترسی: جاده شیراز-کازرون، جاده فرعی کوهمره سرخی

آبشار روخانکول

احتمالا نام آبشار روخانکول تا به حال به گوش تان نخورده باشد، چون ما هم با پرس وجو از طبیعت گردان با آن آشنا شدیم. این آبشار داخل جنگل قرار گرفته، بعد از رودبار و به سمت امامزاده هاشم. روخانکول، آبشار کوچکی ست و آنچه باعث محبوبیتش شده، حوضچه آبی ست که می توان در آن تنی به آب زد و خنک شد.

راستا دسترسی: بعد از امامزاده هاشم باید داخل فرعی روستای براگور شویم. محلی ها با ماشین شان می توانند ما را تا اول راستا پیاده روی ببرند. از اول این راستا دیگر باید از ماشین پیاده شویم و بقیه راه را پیاده در جنگل برویم.

برای آشنایی با آبشار درازکش به بروید.

آبشار ترز

مثل بیشتر آبشارهای ایران، راستا رسیدن به این آبشار هم از بین جنگل ها می گذرد. سایه درختان روی سرمان را می پوشاند و صدای پرنده ها و سکوت جنگل، آرام مان می نماید.

برای رسیدن به آبشار ترز که در دل جنگل های لفور قرار گرفته باید اهل پیاده روی باشیم. 45 دقیقه از اول جنگل راه در پیش داریم. رودخانه بابل رود، نشانه خوبی ست برای فهمیدن اینکه راه را درست آمده ایم. در پای آبشار قطره های آب به صورت مان می خورد و روح مان را تازه می نماید.

راستا دسترسی: از راستا جاده فیروزکوه باید به سمت شیرگاه برویم و در جاده جنگل افروز ادامه راستا بدهیم. این جاده ما را به سمت بابل می رساند. باید حواس مان به سه راهی لفور باشد. بعد از سه راهی لفور راستامان سرراست است.

راستا2: از جاده هراز باید به سمت آمل برویم و بعد از گذشتن از بابل به لفور می رسیم. بعد از رسیدن به لفور، جاده ای خاکی راهنمای ما برای رسیدن به آبشار است.