خبرنگاران آیا دنیا همین است که می بینی؟

به گزارش انوار بلاگ، اگر روزی متوجه شوی که دنیا، آن گونه که می پنداشتی نیست، غذایی که هر روز می خوردی آنچه نبوده که فکر می کردی و عدّه ای تو را در جهل نگاه داشته اند تا زندگی راحت تری داشته باشند، چه می کنی؟

فیلم سینمایی برف شکن (Snowpiercer) ساخته کارگردان پرآوازه کره ای بونگ جون هو در سال 2013 است که امسال توانست برای فیلم انگل جایزه اسکار بهترین کارگردانی را دریافت کند. برف شکن با حدود 40 میلیون دلار ساخته شد که توانست بیش از دو برابر آن را در گیشه به دست بیاورد. فیلمی که مخالفان و موافقان جدی بسیاری دارد و همین نکته زمینه ساز بیشتر دیده شدن آن شده است. این فیلم در ژانر علمی-تخیلی و اکشن طبقه بندی می شود؛ امّا وجود صحنه های بعضا خشن در آن مناسب بچه ها نیست و اگر قصد تماشای آن را دارید بهتر است این نکته را مد نظر قرار دهید. برف شکن در متاکریتیک توانسته حائز امتیاز 84 شود و از راتن تومیتوز هم امتیاز 95 را به دست آورده و این مهم آن را در دسته فیلم هایی قرار می دهد که باید دید. این فیلم از کاربران آی ام دی بی امتیاز1/7 را گرفته است که نشان می دهد مخاطبان سینمارو کمابیش آن را پسندیده اند.

فیلم روایتگر مسافران یک قطار است که پس از سرد شدن زمین و از بین رفتن حیات بر آن، تنها بازماندگانی اند که در این قطار زندگی می کنند؛ قطاری که همواره در حال حرکت است. بسیاری از منتقدان این داستان را که از یک رمان فرانسوی با همین نام اقتباس شده، سمبلی از دنیای واقعی می دانند. مسافران این قطار به دو گروه غنی و فقیر تقسیم شده اند و شرایط زندگی متفاوتی دارند. یکی از فقرا به نام کورتیس تصمیم می گیرد علیه این بی عدالتی انقلاب کند. او کوپه به کوپه به سمت ابتدای قطار و موتور آن حرکت می کند و در این راه با مسائل بسیاری روبرو می شود. گاهی تند بودن لحن فیلم علیه استبداد و ظلم در بعضی از سکانس ها باعث رنجش مخاطب می شود؛ امّا آنچه انسان را بیش از پیش می آزارد این است که مخاطب به آسانی می تواند در ذهنش معانی فیلم را با آنچه امروز در دنیا به وقوع می پیوندد، تطبیق دهد. مخاطب با دیدن برف شکن حسّی مشابه خواندن کتاب قلعه حیوانات یا 1984 جورج اورول پیدا می کند و آنچه باعث وحشت او می شود، حقیقت داشتن آن در عین سمبلیک بودن است.

بونگ جون هو در کارگردانی آثارش، ریزبین و نکته سنج است. با توجه به بسته بودن محیط و ریتم سریع فیلم، برنده اسکار 2020 توانسته در بعضی لحظات از عناصری مانند جلوه های ویژه، موسیقی، افکت های صوتی و به ویژه فیلمبرداری، به شیوه ای هنرمندانه در جهت القای مضامین فیلم بهره ببرد و لحظات درخشانی را پیش چشم مخاطب مجسّم کند. سکانس نزاع بین انقلابی ها و مأموران حفاظت قطار، زمانی که قطار وارد تونل می شود، یکی از همین لحظات است. هرچند مخاطب باهوش می تواند تقریباً از میانه فیلم، انتها آن را حدس بزند؛ امّا توالی اتّفاقات و دیالوگ نویسی خوب در سکانس های انتهای، تا خاتمه مخاطب را با فیلم همراه می کند.

کریس ایوانز که بازی در نقش کاپیتان آمریکا را در کارنامه خود دارد، توانسته تا حد زیادی از پس ایفای نقش اصلی برف شکن بر بیاید. هرچند بعضی از نقش های فرعی در فیلم، اندکی اغراق شده به نظر می رسد اما ایوانز توانسته زوایای مختلف شخصیت کورتیس را در میمیک و بدن نمایان سازد و تا حد زیادی آن را باورپذیر کند.

برف شکن نسخه کوچک شده دنیایی است که انسان در آن زندگی می کند؛ جایی که همواره عده ای به بهانه های مختلف مورد ظلم قرار می گیرند و در این میان بعضی در صدد انقلاب برمی آیند و در این راه از جان خود می گذرند. فیلم امّا نکات ویژه ای در لابه لای این قصّه به ظاهر ساده پنهان کرده است. مدّت ها است که بعضی طرفداران افراطی نظام های سرمایه داری ادعا می کنند که جمعیت زمین بسیار بیشتر از ظرفیت آن است و بدشان نمی آید راهی پیدا کنند که بخشی از انسان ها را از بین ببرند تا بقیه بتوانند غذا و فضای کافی برای ادامه حیات داشته باشند. در سال های اخیر شاهد فیلم هایی با همین مضمون بوده ایم. تانوس ابرشرور کمپانی مارول، دو قسمت از سری ابرقهرمانان این شرکت را صرف رسیدن به این هدف کرد. در فیلم ضعیف چه بر سر دوشنبه آمده، رئیس جمهور آمریکا، مجری این طرح در سراسر دنیا است و بسیاری فیلم های دیگر، مستقیم و غیرمستقیم به این امر اشاره کرده اند. برف شکن در عین مخالفت با استبداد و تبعیض، اشاره ای ضمنی به این دیدگاه دارد و در انتها، آن را محکوم به شکست می داند.